Last...but not least!

Goeiemiddag allemaal,

Inmiddels ben ik toch alweer zo'n 4 weken in Nederland. Dus jullie zullen je misschien wel afvragen, huh nog een verslag!? Ja, ik ben er helemaal niet aan toe gekomen om over mijn allerlaatste deel te schrijven...was zoooo druk met andere dingen (ahum..)
Maar goed, beter te laat dan helemaal niet. Ook voor mezelf moet ik dit afmaken, zodat ik er een boekje van kan laten maken.

Dus het laatste in West-Australië duurde ongeveer 10 dagen. We vertrokken vanuit Broome naar mijn eindpunt Perth.
Tijdens dit gedeelte kregen we weer een andere groep en een andere gids.
Er waren veel jongeren. Terwijl deel 1 van deze tour juist veel ouderen had. Samen met 3 Duitse meiden en een aussie man deed ik beide delen. Het was dus erg fijn om al een klein groepje te hebben.

Als eerste hebben we Karijini National Park bezocht. Erg mooi, ook weer veel watervallen. Onze gids Jimmy is erg anders dan de eerste gids. Deze is meer bezig met zijn biertjes 's avonds dan ervoor te zorgen dat de groep elkaar wat beter leert kennen. Hij laat mensen van een rots in het water springen terwijl er een bordje staat 'verboden te duiken'. En daarnaast is hij tijdens de eerste tocht al 2 mensen kwijt geraakt. Dit klopt niet! Marli, Judith (2 Duitse meiden uit het eerste gedeelte) en ik waren hier toch boos over. Als gids hoor je verantwoordelijkheid te hebben. Zo was er nog wel meer. Hij was erg onverschillig en vertelde weinig over te omgeving. Na deze tour heeft Marli een brief naar de organisatie geschreven en hij schijnt ontslagen te zijn. Zo...gerechtigheid!

Maar goed, genoeg geklaagd. Ik heb dit redelijk van mij kunnen afschuiven en heb met Marli en Judith een erg leuke tijd beleeft.
Ik ga deze reis niet laten verpesten hoor hem.

Naarmate we afdalen naar het zuiden richting Perth, word het ook kouder. Het is hier inmiddels winter. Erg vreemd hoor...20 graden en dan hartje winter. De eerste paar dagen in Karijini sliepen we in tenten en 's avonds kan het hier toch wel flink afkoelen. Gemiddeld is het toch wel rond het vriespunt s' nachts. Dus dat was flink bibberen. Als je dan ook nog alleen maar een koude douche tot je beschikking hebt, dan is het pas echt genieten!
Gelukkig sliepen we daarna alleen nog maar hostels...dus zodra er een warme douche beschikbaar was, heb ik hier toch van genoten. Alles werd gescrubd, geboend, geschoren en gewassen. Wat waardeer je warm water dan toch.

Op een gegeven moment kon je kiezen om te gaan zwemmen met walvishaaien. Dit had ik graag gewild, maar vanwege mijn budget kon dit niet. Daarom ging ik met een klein groepje naar het Ningaloo Reef. Dit is een rif dat je zo vanaf het strand kunt bereiken. Het water was glashelder en warm. Dit was prachtig. Heel veel vissen, grote, kleine, gekleurde, gestreepte, zeekomkommers. Er was van alles. Op een gegeven moment riep onze gids dat hij een schildpad had gezien. Geweldig, hij zwom rustig rond en kwam af en toe boven om lucht te happen. Door naar beneden te duiken kon ik er zo naast zwemmen. Het beestje trok zich hier niks van aan.

Ik begin me nu wel langzamerhand te beseffen dat ik nog maar een weekje over heb. Dit is erg vreemd. Mensen thuis zeggen al: 'Tot volgende week he!' Dit wil ik eigenlijk nog helemaal niet horen. Ik wil nog even met mijn hoofd helemaal in Australië zijn.

Ook zijn we bij Monkey Mia geweest. Dit is een plek/strand waar elke ochtend dolfijnen worden gevoerd. Het is altijd maar afwachten hoeveel er komen, omdat de dolfijnen kunnen zwemmen waar ze willen. Het is geen afgezet reservaat. Wij hadden geluk en er kwamen 5 dolfijnen waarvan 1 een jonkie was. Er werden per dolfijn 6 mensen uitgekozen om ze te voeren. Helaas pindakaas zat ik hier niet bij. Maar heel gaaf om ze van zo dichtbij te zien. We stonden gewoon met onze voeten in het water en de dolfijnen zwommen er zo langs.

Daarnaast rijden we ook heel veel. Er is een strak tijdsschema dus vaak stoppen we alleen bij uitkijkpunten. Dit is soms wel jammer, als je dan ziet hoe groot een mooi een park is en dat je er dan niet in kunt. Maarja...zo is het nou eenmaal. En er zijn ook gewoon stukken waar niks is, alleen zand en droge bosjes. That's Western Australia.

En dan kom ik aan in Perth. Mijn eindstation van deze lange reis. Met nog maar 3 dagen te gaan, besef ik nog steeds niet dat ik dit land echt ga verlaten.

Tijdens het eerste deel van deze trip heb ik Linda leren kennen. Zij woont in Perth en heeft Judith, Marli en mij aangeboden om ons rond te rijden. Superlief. Ze heeft ons eerst naar Fremantle gebracht. Een klein vissersdorpje vlak onder Perth. Hier hebben we eerst een 2e ontbijt genomen en daarna heeft ze ons wat rondgeleid. Wat een ongelofelijk leuk dorpje is Fremantle. ' s Avonds mochten we bij haar thuis koken en...jawel ze had een televisie!!! Zelf was Linda naar vrienden, dus wij hebben ons op de bank geinstaleerd en de hele avond gehangen en gechilled .Zo fijn na al die dagen lopen, zwemmen, vroeg opstaan etc.
Perth is een leuke en moderne stad. Ik heb er helaas niet veel van kunnen zien, maar het is erg artistiek en heeft Europese invloeden.

Dan is het zover, de laatste dag. Souvenirs zijn ingeslagen, de backpack is voor de laatste keer ingepakt en het vliegticket ligt klaar. Vreemd om na 9 maand dit land te verlaten. Ik heb een ongelofelijk mooie tijd gehad. Veel gedaan. Veel gezien. Veel ervaringen opgedaan. Heel veel leuke mensen leren kennen en met sommige heb ik nog steeds contact.
Toch vind ik het wel fijn om weer mijn familie en vrienden te zijn. Dit ga ik wel missen. Het is zo snel gegaan, maar ik zal dit avontuur nooit vergeten.

Australië bedankt voor deze ervaring!

Liefs en dikke kus Linsey